
Elektrische rangeerlocomotief van suikeronderneming Soekoredjo bij Bangil ten westen van Pasoeroean, KITLV 17011.
Uitwerking van de suikercrisis
De jaren dertig stonden in het teken van de wereldwijde economische crisis, ook wel The Great Depression genoemd. Ook Indië werd getroffen. Goed geschoold Indo-Europees kantoorpersoneel was gedegradeerd tot schoenenpoetsen langs de weg. De tijden waren erg veranderd.
Ciel woonde destijds bij een suikeronderneming. Haar hele leven had zij de ondernemingen van de Nederlandsche Handel-Maatschappij haar thuis genoemd. Haar echtgenoot, Willem, was daar als machinist tweede klasse in dienst.
De suikerindustrie op Java ontkwam niet aan de economische malaise. Employees werden ontslagen of op wachtgeld geplaatst. Ondanks dit wist hij zijn betrekking te behouden.
In 1932 werkte hij op Poerwodadi bij Magetan. Opnieuw volgden aan het eind van de suikercampagne (het oogstseizoen) gedwongen ontslagen. In tegenstelling tot zijn collega’s, werd hij overgeplaatst. Vol goede moed draaide hij het volgende jaar mee op Soekoredjo bij Bangil.
In 1933 werd bekend dat opnieuw suikerondernemingen zouden sluiten, waaronder ook Soekoredjo. Willem had zoveel ontslagrondes doorstaan, dus dacht hij nu ook te worden overgeplaatst. Niets was minder waar. Op 6 oktober zag hij in het Algemeen handelsblad voor Nederlandsch-Indië zijn ontslagbrief bevestigd. Samen met al zijn collega’s raakte hij zijn huis en vrije geneeskundige behandeling kwijt. Dit bleek niet alles: “voor velen zal een verblijf in de kampong de eenige oplossing worden”. Geen fijn bericht.
Soekoredjo liep leeg en Ciel bleef als een van de laatste met haar gezin over. Vanuit Malang kwam een bericht over de nieuwgebouwde wijk “Tuindorp” waar eventueel oud-medewerkers van de suiker onderdak konden vinden. Tegen een kleine vergoeding mochten zij daar een tijd wonen. Een grote meevaller voor Ciel.
Op het laatste moment kwam het geluk alsnog haar kant op. Haar echtgenoot werd ontslagen, maar kreeg zijn pensioen toegekend. Het gezin belandde niet in de kampong of een opvangwijk, maar kon een huis in Lawang, ook wel “het Gooi van Java” kopen, het tegenovergestelde van de eerder berichten. Binnen enkele jaren werd deze woning ingeruild voor een ruim huis op Blimbing bij Malang.