Binnen een Indische familie is er altijd wel een oom of tante waarvan je de naam meer dan eens hebt gehoord, maar waarvan je niet precies weet wie het is. Wanneer er wordt gevraagd naar wie het is, dan begin je te twijfelen of dat je hem of haar eens hebt ontmoet. En dan komt de grote vraag: “Is het wel een familielid van mij?” Ik vond er ook een waarbij ik dezelfde vragen kon stellen. Tante Oet werd zij genoemd en zij was de beste vriendin van mijn overgrootmoeder Ciel.

Jaren geleden begon ik met het zoeken naar deze voor mij onbekende tante, maar waar te beginnen? Zoals altijd vroeg ik het aan mijn tante, in mijn ogen de alwetende van de familie. Zij zei hierover: “Tante Oet en oom Bert noem ik altijd in één adem. Geen idee of dit een stel was. Volgens mij woonde zij in Amsterdam.” Oet woonde dus in Amsterdam, mogelijk met oom Bert. Zou ik iets willen vinden dan zou ik het in Amsterdam moeten zoeken op de naam van Bert. Lambert? Hubert? Gijsbert? De namenlijst hield maar niet op en zonder resultaat.

Tijdens stamboomonderzoek vond ik haar. Haar naam was niet Oet, maar Oettie. Ik wist zeker dat dit de vrouw was die ik zocht. Ik had het mis. Zij had geen connectie met Amsterdam, met de naam Bert en vermoedelijk ook niet met Ciel. Pas veel later vond ik haar. Ik was er niet eens meer naar op zoek. Bij het uitzoeken van een andere stamboom kwam daar tante Oet naar voren uit Amsterdam en wat bleek, zij was getrouwd met ene Bert. Voluit was haar naam Georgine Constance Fredriksz, een onmogelijke zoektocht dus, en zij was een nicht van Ciel. Ik had zelfs foto’s van haar.

Het terugvinden van Oet gaf mij een kleine inkijk in het leven van Ciel en met wie zij omging. Tantes Guuste en Elly vormden een clubje, aangevuld met enkele anderen, waar ook Oet en Ciel bij hoorden. Zij deelden een gezamenlijke geschiedenis waarover werd gezwegen. Het waren lieve en gezellige tantes met een verborgen pittig randje.

Het boek wat ik schrijf belicht vooral de band die Oet en Ciel hadden. Het samen overleven in het bezette Indië, de steun daarna, vakanties in Trètes en later in Malaga, alles komt daarin voorbij. Tante Oet was mijn onbekend familielid, maar nu niet meer.